“Willen jullie even een stukje schrijven voor een aparte bijlage van ons verenigingsblad? Moet gaan over fikkie stoken, voor de rest zoek je het maar uit”. Dat mailde Daniel van RSK. Ongeveer. Tuurlijk Daan, regelen we. Leuk stukje met een serieuze noot. Waar moet dat nu weer over gaan?
Tijdens het mijmeren schiet me een tekst te binnen. “Vóór alles, hebt elkaar vurig lief”, schrijft Petrus aan de christenen in het jaar 63 en ook aan jou en mij. Tenminste, zo staat in mijn vertaling en ik hou wel van wat klassieke uitdrukkingen (1 Petrus 4:8).
Heb elkaar vurig lief. Dus.
Ik heb mijn vrouw niet eens iedere dag vurig lief. Laat staan dat ik me dit herinner als ik weer naar een borrel ga, of in een huis eet (eerste op dit moment wat lastig, tweede prima te doen). En stel je voor dat ik dit zou zeggen tegen als ik je tegenkom binnen de vereniging: Hee man (vrouw), wat ik nog even wilde zeggen: ik heb je vurig lief. Beetje vreemd.
Maar als ik dan toch fikkie ga stoken, dan maar in mijn hart. Of in mijn tuin of open haard. Want daar gaat het ook prima en ik ben er dol op, eerlijk gezegd. Fikkie stoken. Moeten we gewoon weer eens even een keer gaan doen. Binnen de regels, schrijf ik er dan braaf achteraan 😉 Tekst gaat verder onder de afbeelding.
Als IFES studentenwerkers zijn Sandra en ik wel on fire eigenlijk. Nu ik er zo over nadenk. Super mooi werk voor super mooie mensen. Soms is het wel taai. Doen we het wel goed? Bereiken we wel voldoende mensen? Hoe kunnen we creatief zijn in de huidige tijd? Vragen te over. Maar één ding weet ik zeker: in ons hart brandt een vlam voor jou. En die gaat nooit meer uit. Omdat hij verbonden is met de eeuwige Krachtbron.
Er zijn er nog vele metaforen te verzinnen rond vuur, stoken, brandstof, zuurstof en wat dies meer zij. En het is voor mij altijd een goede interne check, als ik iets ga doen. Vooral als het een nieuwe (geestelijke) taak is: ben ik hier gepassioneerd voor? Kan ik dit langere tijd volhouden? Gaat dit moeiteloos? Grote kans dat als het antwoord ja is (nee mag ook), de Heilige Geest de zuurstof is geweest voor een nieuwe ontbranding in mijn hart.
Maar hij was wel slim, die Petrus. Hij beval de jonge gemeentes van die tijd (en ons) aan om voor alles elkaar vurig lief te hebben. Dus liefde op de eerste plaats. Daarna de rest. “Heb jij ook een mening over dit? Nou jaaa, zag je wat hij deed? Kan echt niet! Wat is jouw visie op de kinderdoop?” Allemaal leuk en aardig. Maar het is niet belangrijk. Het komt minimaal op de tweede plaats. Ik mag eerst controleren of ik nog genoeg van je hou, voordat ik mijn mening of oordeel ga delen. Want liefhebben begint met zijn. Aandacht in het moment. En dan graag een beetje vurig.
Jan-Jaap
Meer weten? Doorpraten? janjaap.bats@ifes.nl
Deze blog verscheen eerder als artikel in ‘Portie’, een speciale bijlage bij Zin, het officiële orgaan van de Reformatorische Studenten Kring (Enschede).
Recent Comments