Je bent dan samen met een klein groepje mensen. Na het eten, na de borrel, na een paar goede (of minder goede) grappen valt er een stilte. En dan… Je kan het niet organiseren, je kan het niet plannen, je bent er vaak niet op voorbereid…

Het gebeurt gewoon.

Er vindt een verdieping plaats.
Je krijgt, zoals ze dat wel eens noemen, een ‘goed gesprek’.
Er is iets verandert in de atmosfeer.

Ben je christen, dan kan je soms duiden wie dit doet.
Soms ook niet.
Soms is die persoon niet eens lijfelijk aanwezig in de ruimte.

Het woord christen, trouwens, komt van van Christus.
Net als de afgeleiden: christelijk, Chris, voor of na Christus en nog een riedel.
Een christen is iemand die in Jezus Christus gelooft.
Gewoon, dat Hij bestaat, wie Hij is, wat Hij deed.
Niet dat hij of zij perfect is of foutloos door het leven gaat.

De Bijbel (letterlijk: bibliotheek), bevat een avonturenroman.
Daar komt het woord voor het eerst voor. In het boek Handelingen staat in hoofdstuk 11: …. werden vanaf toen ‘christenen’ genoemd. Zij waren in Jezus Christus gaan geloven.
Anderen namen dus waar dat er iets bij hen was gebeurd en noemden hen christen. Als het goed is herken je een christen dus aan zijn gedrag. Persoonlijk wordt ik ook liever christen genoemd, dan dat ik dat over mezelf zeg. Ik ben gewoon een discipel van Jezus.

Maar dit geheel terzijde.
Terug naar die kleine groep.

Ik maakte dat laatst weer mee.
Een goed gesprek.
Het zette me aan het denken.
Ik was uit eten in een huis van RSK.

We kregen het na het eten over verlangen.
Het verlangen dat in iedere discipel van Jezus leeft.
Om iets voor hem te betekenen.
Het ligt soms onder een laagje.

Zelfverwijt.
Laksheid.
Onkunde.
Gebrek aan kennis.
Smoesjes.
Klein denken.

De heer des huizes vermoedde dat mensen op basis van zijn leven lastig christen zouden kunnen worden.

Een belemmerende overtuiging leek sterker dan zijn verlangen.

Tip: laat je verlangen altijd winnen*.

Maar het was een herkenbare gedachte.

Vraag: klopt hij wel?

De opmerking lijkt uit te gaan van een aanname.
Als je iets doet (of niet doet) dan zien anderen dat ik christen ben.
Ik ben echter geen christen op basis van wat ik allemaal doe.
Ik ben christen door wat er voor mij is gedaan.
Ik ben een discipel van Jezus geworden door geloof.

Van daaruit vertrek ik. Vanuit zijn sterven en opstaan voor mij.
Als het aan mij zou liggen, zou er altijd tekort zijn.
Aan goede daden, goede woorden, gerechtigheid, geloof, zondebesef, vul maar in.
Als ik dus ga zitten wachten tot ik in mijn eigen ogen goed genoeg ben om ook maar iets voor Hem te doen, kom ik nooit meer mijn bed uit.

Zinloos.

Als ik vertrek vanuit de kracht die in mij leeft doordat ik in Hem geloof, is er een wereld te winnen. Dan doe ik Hem te kort als hij zegt: ga in de hele wereld. Of: de velden zijn wit om te oogsten. En ik zeg dan: ik ben niet goed genoeg. De grootste leider aller tijden wil met mij (ondanks mijn vele tekortkomingen) samenwerken en ik blijf hangen in een belemmerende overtuiging.

Niet handig.
Zoals Bon Jovi al zong: Check yourself. Tekst gaat verder onder de afbeelding.

Ik vroeg aan mijn gastheer: wat heb jij voor mij gedaan?
Hij keek me aan. “Ehm, ik heb gekookt”.
Juist. En daarna? “Ik heb de borden klaargezet, enzovoorts”.
Zeker, zei ik en vulde aan: we hebben gebeden, heerlijk gegeten, uit de Bijbel gelezen, nagepraat, nagedacht en jij hebt wijze woorden gesproken.
Stel: ik had een vriend bij me gehad die Jezus nog niet kent. Was die welkom geweest?
“Ja, natuurlijk”. OK, zei ik, en als hij had gevraagd, onder de vaat, ‘hee, die God waar jullie tegen praten, dat vind ik interessant, wie is Hij voor jou’; had je dan iets kunnen vertellen?
“Sure”.

Zie je?
Het is niet dat we niks voor God kunnen betekenen.
We hangen er soms onze eigen wat onhandige meetlatjes aan.

Gooi ze weg.
En spring met Hem in het diepe.
Want het ondiepe doet pijn.

Jan-Jaap

P.S. Direct op een simpele manier concreet maken? (aanrader). Bij St Present Enschede zoeken ze mensen die drie keer een uurtje willen wandelen met een stadsgenoot. Wandelen. Beetje kletsen. In stilte voor die persoon bidden. Heel moeilijk en zwaar werk natuurlijk. Maar hee, als het volgen van Jezus simpel was, deed iedereen het wel 😉 Begin met kleine stappen. Die kunnen dan groeien naar iets groots.

Meer info, opgeven alhier: https://www.facebook.com/presentenschede/posts/1738932012961366

*Ik bedoel dit uiteraard in de context van dit blog. Het is in andere situaties best handig om je verlangen eerst te evalueren 😉