Voor een klant moest ik laatst op een basisschool filmen. Thema was de plaatsing van een aantal wormenhotels. Dat is een dure naam voor bakken met grond en wormen waar de kids dan mee experimenteren. Ze worden geholpen door Karin Vaneker, stadsboerin te Enschede. Karin is een bijzondere vrouw. En daar hebben we er te weinig van.
Karin heeft namelijk minder filters. Zodra je haar ziet is er contact. Of ze je nu kent of niet kent. Die paar seconden zijn genoeg voor de connectie dus steekt ze meteen in volle vaart van wal. Over de ambtenaren die in het stadhuis de wet overtreden door koffieprut weg te gooien. Over Darwin en zijn ontdekkingen. Over haar eigen zoektocht naar de kracht van de combinatie compost en wormen.
In haar omgeving is het goed vertoeven. Ze is namelijk een bijzondere vrouw. Niet doorsnee. Niet gemiddeld. Niet aangepast. Gewoon, puur en authentiek totaal zichzelf. In een tuinbroek, op klompen en op een roze bakfiets. Ik hou ervan. We zijn namelijk mensen (zij en ik) die nog een wereld te veroveren hebben samen. En waarom zou zij uitgaan van het idee dat ik dat niet zou willen? Dat is zonde van de tijd. We zijn mensen met enorme mogelijkheden. Er zijn geen grenzen en ik kwam namens RTV Oost weet ze. Dus direct los met al die informatie. Je weet immers nooit wat ik van die info kan gebruiken voor het verbeteren van mijn reportage.
In de auto naar (thuis)kantoor zit ik na te mijmeren. Karin leeft volgens een belangrijk Gods principe volgens mij. Geen idee of ze weet wie Hij is of wat Zijn Zoon voor haar deed. Vertel ik haar nog wel eens. Maar ze heeft maar één leven en maar beperkt de tijd, dus niet gehinderd door gewenste sociale omgangsvormen of andere onhandige obstakels: alles uit de kast. Benut je mogelijkheden ten volle. Ongeremd.
Er borrelt een soort conclusie in me op. Karin heeft gelijk. En Jezus zei er ook iets over: Alles is mogelijk. In de context van de tekst komt er nog wel een belangrijk voorwaarde achteraan: “Alles is mogelijk voor wie gelooft” (Marcus 9:23). Ik geloof. Dus is alles mogelijk. Bedankt Karin, voor de reminder. Mijn gedachten dwalen af naar een video van jaren geleden. Ik heb al een paar keer overwogen om hem weg te halen. Het is namelijk niet echt een ‘volwassen video’. In de video doet een neef van mijn vrouw me een groot plezier via een rit in zijn nieuwe, snelle auto van de zaak. Halverwege roept hij boven het motorgeluid uit: “Ik geloof niet dat ik tot nu toe vol gas heb gegeven, zelf!”.
Dat moet je dus af en toe wel doen. Er is een tijd van kennis vergaren. Er is een tijd van nadenken. Maar er is ook tijd van het inslaan van een stevige zijweg. Vol gas!
Recent Comments